Menu

Εγγραφή

Ακολουθήστε μας

Τότε που ο Τόνι Μπλερ ξεκίνησε να αλλάζει τον κόσμο

 

Το φως που στο τέλος νικάει πάντα το σκοτάδι… Ας είναι… Υπάρχουν στιγμές που η λάμψη μιας εκλογικής ηγεμονίας είναι τόσο έντονη ώστε, ακόμη και το φανατικά συννεφιασμένο Λονδίνο να χαμογελάει με μια ιστορική λιακάδα.

‘Ηταν τέτοια μέρα, την 1η Μαϊου του 1997, όταν ο Τόνι και η Σέρι Μπλερ έφταναν έξω από το Νο10 της Ντάουνινγκ Στριτ, προκειμένου να βγάλουν τις παραδοσιακές φωτογραφίες του νέου πρωθυπουργικού ζεύγος της Μεγάλης Βρετανίας.

Τερματίζοντας την υπερδεκαετή πολιτική ηγεμονία των Τόρις και της Μάργκαρετ Θάτσερ, που είχε ήδη παραχωρήσει την πρωθυπουργία στον Τζον Μέιτζορ από το 1990, οι Νέοι Εργατικοί, το κόμμα-ταυτότητα του “Μπιλ Κλίντον της Ευρώπης” είχαν μόλις πετύχει μια ιστορική εκλογική επιτυχία, φτάνοντας στο 43%.
Εκατομμύρια Βρετανοί έβλεπαν στο πρόσωπο του Τόνι Μπλερ τον άνθρωπο που θα άλλαζε τη χώρα τους, αν όχι τον κόσμο ολόκληρο. Και ένας από τους πλέον χαρισματικούς πολιτικούς της γενιάς του, έδωσε σκληρή μάχη με το πεπρωμένο του, για να ισορροπήσει ανάμεσα στον μεταρρυθμιστή και τον καιροσκόπο.

Ήταν η εποχή της στρατηγικής του μεσαίου χώρου, που με τη Θεωρία της Τριγωνοποίησης επέτρεψε στον Μπιλ Κλίντον στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Τόνι Μπλερ στη Μεγάλη Βρετανία, να ανοίξουν το δρόμο για τη φαντασία στην εξουσία, εκπροσωπώντας τη γενιά των σαραντάρηδων.

Ο Γκόρντον Μπράουν, ο Άλαστερ Κάμπελ, ο Εντ Μπόουλς, ο Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, και φυσικά ο… γκουρού Πίτερ Μάντελσον, ήταν η “dream team” που έφερε τους Νέους Εργατικούς πιο κοντά στην Κεντροδεξιά, ώστε να τους επιτρέψουν να κυριαρχήσουν πλήρως στα πολιτικά δρώμενα της Μεγάλης Βρετανίας για 13 ολόκληρα χρόνια.

Μέχρι και σήμερα, η Ιστορία δεν έχει… αποφασίσει τι συμπέρασμα θα βγάλει για τον Τόνι Μπλερ. Όπως δηλαδή συμβαίνει με κάθε χαρισματική προσωπικότητα, που κρύβει μέσα της αλληλοσυγκρουόμενα χαρακτηριστικά.

Το βέβαιο είναι ότι, με πρωθυπουργό τον Τόνι Μπλερ, η Μεγάλη Βρετανία δεν θα είχε οδηγηθεί ποτέ στο απόλυτο αδιέξοδο του Brexit. Απ’ την άλλη, ο Τόνι Μπλερ ευθύνεται για την ενθουσιώδη υποστήριξη προς το καθεστώς του Τζορτζ Μπους του νεώτερου, μετά το 2000, που άνοιξε πολεμικές πληγές σε όλο τον πλανήτη, και διαμόρφωσε το πλαίσιο για την εποχή ανάσχεσης της ασφάλειας, που βιώνουμε σήμερα.

Έτσι συμβαίνει ωστόσο με τους… μη συνηθισμένους, σαν τον Τόνι Μπλερ. Μαζί τους “παντρεύεσαι”… όλο το πακέτο. Με τα θετικά και τα αρνητικά τους.

Του Μάνου Οικονομίδη
Twitter@EmOikonomidis

 

Best Of

Οι «γαλάζιοι» αυτοδιοικητικοί παίρνουν αποστάσεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη

  Μπορεί ο Υπουργός Εσωτερικών Θοδωρής Λιβάνιος να… περνάει τη...

Ο Μητσοτάκης “στην πρώτη γραμμή” και στις επόμενες εκλογές

Ομιλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου...

Νίκος Πλακιάς: Η πολιτική και η επικοινωνιακή συγκάλυψη που έγινε στα Τέμπη είναι αδιαμφισβήτητη

Ο Νίκος Πλακιάς έκανε την παρακάτω ανάρτηση στον προσωπικό...

Newsletter

spot_img

Δείτε επίσης...

Οι «γαλάζιοι» αυτοδιοικητικοί παίρνουν αποστάσεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη

  Μπορεί ο Υπουργός Εσωτερικών Θοδωρής Λιβάνιος να… περνάει τη...

Η «κανονικοποίηση» της (εθνικής) παρακμής

  Ένα έθνος που συμβιβάζεται με τη φθορά, είναι καταδικασμένο...

Βασίλης Αδαμόπουλος: Μια καινούρια αρχή, μια μεγάλη τιμή, ένα μεγάλο στοίχημα

Ο καλός δημοσιογράφος Βασίλης Αδαμόπουλος ανέλαβε τη διεύθυνση του...

Απεργία στα ΜΜΕ στις 8 Απριλίου

Τα Διοικητικά Συμβούλια της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) και...
Μάνος Οικονομίδης
Μάνος Οικονομίδης
Ο Μάνος Οικονομίδης είναι δημοσιογράφος. Σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας

“Ρουκέτες” Καρυστιανού κατά Δέδε: “Ποιά είναι τα κίνητρά του για να αποπροσανατολίζει; Δεν σέβεται τον πόνο των χαροκαμένων συγγενών”

Η Μαρία Καρυστιανού έκανε την παρακάτω ανάρτηση στους προσωπικούς λογαριασμούς της στα social media: Κύριε Δέδε, Με αφορμή την επίμονη τοποθέτηση σας σε ότι αφορά την...

Οι «γαλάζιοι» αυτοδιοικητικοί παίρνουν αποστάσεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη

  Μπορεί ο Υπουργός Εσωτερικών Θοδωρής Λιβάνιος να… περνάει τη βάση, αναφορικά με την απόδοσή του στον τομέα ευθύνης του, η κοινωνική κάμψη της κυβέρνησης...

Η «κανονικοποίηση» της (εθνικής) παρακμής

  Ένα έθνος που συμβιβάζεται με τη φθορά, είναι καταδικασμένο να υποστεί τις κακοποιητικές συνέπειές της. Σύνθετες και πολυεπίπεδες. Με ανατροφοδοτούμενη αφετηρία και δυναμική. Με...