Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
Ποιος είναι ο καλύτερος χρόνος για να γυρίσει το ταξίμετρο του πολιτικού χρόνου και να εκλεγεί το νέο Κοινοβούλιο; Μπορούμε να αποφύγουμε τη ζημιά που (πάντοτε) προκαλεί μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδος, όπως αυτή που θεωρητικά μπορεί να διαρκέσει μέχρι και έντεκα ολόκληρους μήνες; Τι θα μπορέσει να επιτύχει η σημερινή κυβέρνηση και με ποιο πρόγραμμα θα πορευθεί, μέχρις ότου αποφασίσει ο πρωθυπουργός να διασχίσει τη λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου Β΄ και να ζητήσει από τον κ. Παυλόπουλο τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών;
Δυστυχώς, με ευθύνη των κομμάτων της διακυβέρνησης έχει δημιουργηθεί μεγάλη πολιτικο-εκλογική σύγχυση. Κανείς δεν είναι σε θέση να κάνει μιαν ασφαλή εκτίμηση όσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός περιμένει να αδράξει την ευκαιρία μιας ευπρεπούς ήττας. Νέα εσοδεία με φρούδες ελπίδες («Εχω δημοσιονομικό χώρο για όλους», είπε ο υπουργός Οικονομικών, με την ίδια ευκολία που κάποτε ειπώθηκε πως «Λεφτά υπάρχουν») πωλείται στις λαϊκές αγορές. Είναι όμως δύσκολο να αποκρυβεί το έλλειμμα κυβερνητικού know-how, το κενό που άφησαν οι τροϊκανοί στην καθοδήγηση των αποφάσεων.
Μέχρι χθες, το μνημόνιο, εμφανιζόταν, ως το μόνο πραγματικό εμπόδιο. Αποκαλύπτεται όμως ότι η κυβέρνηση δεν είχε άλλο «πρόγραμμα» και το μόνον που επιδιώκει είναι να στριμώξει την επόμενη μέρα σε κάποιες αγκυλώσεις του παρελθόντος. Ακόμη και οι δεσμεύσεις στο «φύλλο πορείας» που έδωσε το Eurogroup για την έξοδο στις αγορές, μοιάζουν αδύνατον να ακολουθηθούν. Χωρίς την καταπιεστική παρουσία των τροϊκανών, οι υπουργοί δεν έχουν με ποιον να «συζητήσουν». Πριν καλά-καλά τελειώσει η «κηδεμονία» και η κυβέρνηση σκέφτεται να παραβεί τη συνταγματική επιταγή και να μην καταθέσει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2019, επειδή δεν γνωρίζει πώς να διατάξει τις δαπάνες για τις συντάξεις ή, ακόμη χειρότερα, να δημοσιεύσει «ψεύτικα» νούμερα, ως να επρόκειτο για αναβίωση των Greek Statistics του 2009! Κάθε λίγες ημέρες, οι παράγοντες της αγοράς συζητούν μια ακόμη πιθανή ημερομηνία προσφυγής στις κάλπες. Αρχικώς, η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι ίσως και να ξεπεράσει τον απώτατο χρόνο του Σεπτεμβρίου 2019. Ακολούθως, «απείλησε» να στήσει τέσσερις κάλπες τον προσεχή Μάιο. Πριν από λίγες μέρες, κυβερνητικά στελέχη, διαβάζοντας τα αδιέξοδα του Σκοπιανού και βυθισμένα στη δυστυχία που προκαλεί πλέον η συμμαχία με τον πανικόβλητο Πάνο Καμμένο, συζητούσαν τα προτερήματα μιας χειμερινής αναμέτρησης, κάπου μεταξύ του νικηφόρου Ιανουαρίου και των αρχών της μετεωρολογικής άνοιξης. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, κι ενώ ο κ. Τσίπρας απολαμβάνει το μικρό νεοϋορκέζικο καλοκαιράκι, στην Αθήνα κάποιοι βλέπουν το συμφέρον του κόμματος να ταυτίζεται με την παρότρυνση Μητσοτάκη: εκλογές το συντομότερο δυνατόν!
Η ασάφεια είναι το σαράκι της στέρεης οικονομίας γιατί κατατρώγει την εμπιστοσύνη που τόσο πολύ χρειάζεται η οικονομία. Κάθε εβδομάδα η εικόνα χειροτερεύει. Μάθαμε ήδη πως η κυβέρνηση χρωστά περισσότερα χρήματα από το λογιστικό υπερπλεόνασμα. Το Συμβούλιο της Επικρατείας συνεχίζει να υφίσταται πιέσεις για το πόρισμα επί του νόμου Κατρούγκαλου. Η υπουργός Εργασίας απολαμβάνει την ταραχή που προκαλεί η παρουσία της στους βιομηχάνους. Ο κ. Πολάκης συζητεί πως ο πρωθυπουργός τάχθηκε στο πλευρό του προκειμένου «να πάρει το κράτος» το ακριβοπληρωμένο νοσοκομείο «Ντυνάν», ίσως και με τη βοήθεια των «ωνάσηδων».
Αντί να κινηθεί με στιβαρότητα, η κυβέρνηση αναλώνει χρόνο και εξουσία στη διαχείριση μικροπολιτικών κρίσεων τις οποίες η ίδια δημιουργεί.
Οι διεθνείς παράγοντες ενώνουν τις κουκκίδες και η συνολική εικόνα τους τρομάζει. Η κακή έκθεση του οίκου των Moody’s εξηγείται όταν ο ίδιος ο πρόεδρος Ντράγκι δηλώνει ότι η τράπεζα του ευρώ δεν θα ασχολείται με την Ελλάδα! Οταν μάλιστα τα βιβλία των τραπεζών φοβίζουν τους επενδυτές, οι οποίοι βλέπουν τη βαριά σκιά που ρίχνει η πολιτική αβεβαιότητα στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Η στρυφνή κυρία Νουί, που εποπτεύει το τραπεζικό σύστημα, ζήτησε (και πήρε) την υπόσχεση ότι οι τράπεζες θα εξαφανίσουν περισσότερα από τα μισά «κακά δάνεια» που έχουν σήμερα στα βιβλία τους. Για να το επιτύχουν αυτό, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν στο τέλος του χειμώνα τις πιο επιθετικές μεθόδους: πώληση δανείων σε funds· πλειστηριασμοί-εξπρές και (νέο στοιχείο!) εξώσεις χωρίς «κοινωνικά κριτήρια». Ακόμη και να μην είχε άλλους σπουδαίους λόγους (Σκοπιανό, πρόσφυγες και τα αναπόφευκτα σκάνδαλα) για να ανησυχεί, η ομάδα Τσίπρα καταλαβαίνει ότι ο χειμώνας θα είναι πολύ βαρύς για τις πλάτες της.
