Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία”
Για τον ρόλο που έπαιξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος την κρίσιμη περίοδο του Ιουλίου του 2015 και πώς τελικά έμεινε η χώρα μας εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι βέβαιο ότι θα ασχοληθεί η Ιστορία. Ο Πρόεδρος, που κρατά ημερολόγιο όχι μόνο για αυτή την περίοδο, αλλά για πολλές κρίσιμες περιόδους, θέλω να πιστεύω ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα φροντίσει για λόγους ιστορικής ευθύνης κάποτε να το εκδώσει. Μπορεί ο μήνας που διανύουμε να επισκιάζεται από άλλα θέματα της επικαιρότητας, να μας επιτρέψετε όμως να αναφερθούμε σε δύο γεγονότα που, αν μη τι άλλο, δείχνουν ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κλείνει αθόρυβα μέτωπα που για χρόνια παρέμεναν αγκάθια. Θα αναφερθώ πρώτα απ’ όλα σε ένα γεγονός που έχουμε μπροστά μας και αφορά τις σχέσεις μας με την Ιταλία.
Επειτα από 78 ολόκληρα χρόνια και για πρώτη φορά στην Ιστορία πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας θα παρευρεθεί και θα τιμήσει την 28η Οκτωβρίου στη στρατιωτική παρέλαση που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη. Με αυτόν τον τρόπο ο Σέρτζιο Ματαρέλα, έχοντας δίπλα του στο βάθρο τον Προκόπη Παυλόπουλο, θα ζητήσει εμπράκτως συγγνώμη για όσα έπραξαν οι φασίστες του Μουσολίνι σε βάρος του ελληνικού λαού. Η κίνηση αυτή, συμβολική μεν, ουσιαστική δε, επιβεβαιώνει την εθνική στρατηγική που έχει αναπτύξει το Προεδρικό Μέγαρο, χωρίς… κραυγές και φιλαυτίες. Και μπορεί να μην είναι εφικτό να αλλάξει τον ρόλο που διαδραμάτισε ο Μουσολίνι σε πολλά εγκλήματα εναντίον του Ελληνισμού (ούτε για τη δημιουργία της FYROM, που οφείλεται σε σχέδιό του, ούτε για τη βύθιση της «Ελλης» στην Τήνο), δείχνει όμως ότι μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα στις σχέσεις μας, κλείνοντας πληγές τού χθες. Ο κ. Ματαρέλα, εκτός από τη Θεσσαλονίκη, θα επισκεφθεί μαζί με τον κ. Παυλόπουλο την Κεφαλλονιά, όπου θα τιμήσουν από κοινού τα θύματα της ιταλικής μεραρχίας Acqui, που εκτέλεσαν οι ναζί στο νησί τον Σεπτέμβριο του 1943.
Αυτή η κίνηση έχει ακόμη έναν συμβολισμό: Την ώρα που η Ευρώπη κλείνεται στο καβούκι της εξαιτίας δικών της λαθών, την ώρα που περίεργοι και επικίνδυνοι εθνικισμοί αναπτύσσονται στα Βαλκάνια και όχι μόνο, οι λαοί και οι ηγέτες τους, με συνεννόηση και κατανόηση, μπορούν να προχωρήσουν μπροστά. Η Ιταλία είναι μια χώρα που βίωσε κι εκείνη και τον φασισμό και τον ναζισμό, και οι δύο πρόεδροι από κοινού θα επιχειρήσουν να στείλουν μήνυμα στους λαούς της Ευρώπης πως το «αβγό του φιδιού» δεν πρέπει να εκκολαφτεί άλλη μια φορά ότι είναι ώρα η Ε.Ε. να στρίψει το τιμόνι σε μια πορεία που οι δημιουργοί της ήθελαν να πάει. Σε μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Και όχι σε μια Ευρώπη της λιτότητας και του «παγγερμανισμού», που δείχνει πάλι τα δόντια του στη γειτονική χώρα, απειλώντας και εκβιάζοντάς τη για να υποκύψει.
Τον Οκτώβριο όμως είχαμε ακόμη μία σημαντική επίσκεψη με δικούς της συμβολισμούς. Ηταν η επίσκεψη του Γερμανού προέδρου Στάινμαγερ, ο οποίος επίσης άρχισε την επίσκεψή του στην Ελλάδα, τιμώντας τα θύματα των ναζί στο Χαϊδάρι και ήταν στην Αθήνα τη μέρα που η πόλη γιόρταζε την απελευθέρωσή της από τα κατοχικά στρατεύματα.
Μπορεί να μην είδαμε να λέει το μεγάλο «ναι» στο εθνικό μας δίκαιο για το θέμα των αποζημιώσεων, όμως ήταν εκείνος ο πρόεδρος που δεν είπε «όχι» στο ελληνικό αίτημα (σε αντίθεση με τους προκατόχους του) και εκείνος που όπου μπορεί έχει βάλει πλάτη στην Ελλάδα. Γι’ αυτό λέμε ότι είναι σημαντικό για την Ελλάδα που απέκτησε σε αυτήν την ταραγμένη περίοδο πρόεδρο που μπορεί να κλείνει μέτωπα.
