Του Νίκου Φυλάγγελου
Ας το πάρουμε από την αρχή.
Η μεγαλύτερη κρίση στην Ελλάδα της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, αφορά τη Δικαιοσύνη.
Ταλαιπωρημένη, αδικημένη, ακυρωμένη, υπονομευμένη ενίοτε από τους ίδιους τους λειτουργούς της.
Ούτε τυφλή, ούτε… υποψιασμένη.
Στην πράξη, σε πολλές μεγάλες αποφάσεις της Δικαιοσύνης, καταργείται στην πράξη η συνταγματική υποχρέωση της ισότητας των πολιτών.
Με τους πολιτικούς για παράδειγμα, με τον εξοργιστικό “νόμο περί ευθύνης”, που ουσιαστικά τους εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο, ποιός θα υποστηρίξει ότι η Δικαιοσύνη υπερασπίζεται τη Δημοκρατία απέναντι στους εχθρούς της;
Οι Ποινικοί Κώδικες πρέπει να αλλάξουν.
Όχι φυσικά στην κατεύθυνση εξοργιστικών παραμέτρων όπως το… ανέκδοτο με τις μολότοφ.
Αλλά να αλλάξουν.
Και να πάνε πιο μακριά.
Θα είχε, για παράδειγμα, ενδιαφέρον να προβλέπονταν ισόβια για όσους ανατροφοδοτούν και φουσκώνουν τον εθνικό διχασμό στη χώρα.
Και στη συνέχεια, πλιατσικολογούν πολιτικά, από τα αποτέλεσμα του θριάμβου του μίσους.
Για αρχή, και βλέπουμε…
